De eerste schooldag was voor veel kinderen in Nederland en diverse Duitstalige landen een bijzondere dag. Zij begonnen aan een nieuw avontuur in hun nog jonge leven en dat werd extra benadrukt door aan deze nieuwe leerlingen zoete lekkernijen of geschenken in broodvorm te geven. In diverse dorpen op het Groningse platteland wordt deze traditie in stand gehouden in de vorm van stoetbomen. Volgens de overlevering groeiden deze stoetbomen op de zolder soms ook in de kelder van de school.
De kleintjes zaten ondertussen in hun lokaal met spanning te wachten. Als zij braaf waren geweest kregen zij een stoetboom waarna de hele school in optocht door het dorp trok. Een stoetboom bestaat van oudsher uit een tak waaraan broodjes worden gebakken, elk met een gewicht van ongeveer 50 gram.
Na het bakken worden deze takken tegenwoordig versierd of opgetuigd met snoep. Begin 20e eeuw waren het alleen maar takken met brood. Die kleine witte broodjes waren toen al een traktatie op zich want normaliter werd er alleen witbrood gegeten op zon- en feestdagen. Dat er veel waarde aan deze traditie werd gehecht bleek wel tijdens de oorlogsjaren. Broodbonnen of geen broodbonnen; ouders en leerkrachten was er alles aan gelegen om het gebruik met de stoetbomen toch doorgang te laten vinden.
Volgens sommige hypotheses bestaat er een verband met het stoetboompje en de aloude kennis brengende ABC — koeken. In voorgaande eeuwen kende men in Europa een type gebak in de vorm van A.
Door deze koeken te eten zou men kennis verwerven en slim worden. In dit verband is een verhaal uit de 15e eeuw bekend over Columbanus die de opdracht kreeg in Ierland en Schotland te prediken maar beide talen niet sprak of verstond. Hij liet koeken bakken volgens het alfabet uit beide landen, at deze koeken op en kon daarna op miraculeuze wijze beide talen spreken.
